مدیریت زنجیره تأمین

مدیریت زنجیره تأمین امروزه مبحثی است که کسب‌وکارها را در هر مقیاسی و با هر خدمات و کالایی می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد و با بهره‌گیری از آن می‌تواند موجب افزایش بهره‌وری کل گردد.

بر اساس تعریف ارائه شده از سوی انجمن زنجیره تأمین جهانی: مدیریت زنجیره تأمین یکپارچه‌سازی فرایندهای کلیدی کسب‌وکار از تأمین‌کننده اصلی گرفته تا کاربر نهایی است که تأمین محصولات، خدمات و اطلاعاتی را که باعث ایجاد ارزش افزوده برای مشتریان و ذی‌نفعان سازمان می‌شوند، بر عهده دارد.

در هر کسب‌وکار و پروژه‌ای، سرمایه و منابع مهم‌ترین عامل ارائه خدمات و یا تولید محصول به شمار می‌رود و تغییر الگوهای به‌کاررفته برای تأمین این منابع از حالت منفرد به حالت زنجیره و شبکه موجب هم‌افزایی اقتصادی و افزایش بهره‌وری می‌گردد بنابراین تأمین منابع پروژه به‌خصوص منابع مالی، ارتباط تنگاتنگی با مبحث مدیریت زنجیره تأمین دارد.

در همین راستا یکی از موانع موجود را می‌توان تأمین نشدن منابع در زمان مقرر دانست. در واقع با به‌کارگیری مدیریت زنجیره تأمین می‌توان هماهنگی بیشتری میان اعضای زنجیره ایجاد کرد و از این طریق بهره‌وری را افزایش داد. امروزه یکی از مشکلات که مانع هم‌افزایی اقتصادی می‌شود ضعف در تعاملات بنگاه‌های اقتصادی با یکدیگر به‌صورت زنجیره‌ای برای تأمین منابع می‌باشد. منفرد گرایی بنگاه‌های اقتصادی موجب افزایش هزینه و طول عمر پروژه می‌شود حال‌آنکه به‌وسیله تشکیل زنجیره و مدیریت صحیح آن می‌توان با نگرش کل‌نگر تمامی فرایندهای پروژه را بهینه‌سازی کرد.

به زبان ساده زنجیره تأمین هزینه‌های کل را باتوجه‌به درگیری‌های موجود بین شرکای زنجیره‌ای به حداقل می‌رساند. مبحث زنجیره تأمین پیش‌ازاین بیشتر در زمینه صنایع تولیدی استفاده می‌شد اما امروزه در سایر صنایع از جمله صنعت ساخت‌وساز نیز مبحث مهمی به شمار می‌رود. باتوجه‌به توضیحاتی که داده شد در صنعت ساخت‌وساز، مهم‌ترین ارکان و حلقه‌های زنجیره، پیمانکاران و تأمین‌کنندگان به‌خصوص تأمین‌کنندگان مالی می‌باشند. زنجیره تأمین با کمک ابزارهای علم مدیریت در شناسایی و انتخاب و هماهنگی حلقه‌های این زنجیره به افزایش بهره‌وری پروژه کمک می‌کنند.